Tagarchief: buitenleven

Teunisbloem

  Een zomerverhaal in geel bij schemering ontsloten de koningin van de nacht gehoord  haar aria gefloten.   Zo’n ouverture zoekt de lichte maten voor tegenstemmen die slechts weten: dit laatste zonlicht  voor de kelk is van diepe duisternis bezeten. … Lees verder

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: | Een reactie plaatsen

Vos-oord

Een verhaal voert mij mee, onophoudelijk, ik wil het duiden om aan doling te ontkomen als ik de bron niet achterhalen kan.   Dan ben ik in het woud, van een onbehagelijk verleden, waarin ik lege huizen vind die hun … Lees verder

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , , , , | Een reactie plaatsen

Aan de voet van Pook’s Hill

  Kipling begon zijn dagelijkse omzwervingen bij de globe in zijn werkkamer  met het uitzicht op de ommuurde tuin en de bevrijdende heuvel waar hij Puck’s verhalen hoorde.   Hij schreef ze op, bladeren die hem aan kwamen waaien  als … Lees verder

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , , , , , | Een reactie plaatsen

Armenboomgaard

Een armenboomgaard ziet men zelden. Buitendijks langs het voetpad naar de rivier reiken kale takken zoekend in het voorjaar hemelwaarts.   Een droom van blad en bloei verbloemt wellicht een schrale oogst op komst die verlatenheid herschept tot schoonheid zonder … Lees verder

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , , , , | Een reactie plaatsen

Air

  Rembrandts oude man was op de Amsteldijk. Tussen  wandelaars en  zon was zilver in donker water. Men zag hen in tegenlicht gaan.   Nabij  buitenplaatsen van de stad schetste de meester geliefde oevers voor  erven van het licht die … Lees verder

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , , , , , , | Een reactie plaatsen

De winter voorbij

  In zacht opgloeiende kleuren ontkomen de bloemdijken in het oude polderland aan de winterse staat.                                                                       De tijd die zij schrijven gaat onder populieren schuil, hoog in het landschap achter de brede zeearm.                                                                                              Een verre torenspits, welen en … Lees verder

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , , , , | Een reactie plaatsen

Andreas Schelfhouts Winterlandschap (1852)

  Een winterlandschap spreekt mij aan met eeuwige treur over barre kou. Maar diepzwart ijs na strenge vorst draagt dierbaar leven hier.                                                                                                  Een lichtbaak meldt een buurtschap langs nieuw gebaande wegen. Mensen en bomen buigen om ijzige wind te … Lees verder

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , , , , , | Een reactie plaatsen

Stilstaan

    Stilstaan waar het bijenvolk spreekt hoger honing voor een passant die nabij het kasteel  dagelijks vluchtig  langs de boomgaard gaat.                                                                       Hij weet van de woede waarin zwermen bezweken, tot de morgen  nieuwe zag hangend aan buigende takken. … Lees verder

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Volkstuin

  Wat is gebleven na de winter vraagt nog nauwelijks om beraad. Er is de stilte om wat was, geen twijfel wat er komen gaat.   Hier wordt gespit, gemest, gezaaid, geplant om gaten in de tijd te dichten. Het … Lees verder

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , | 2 reacties

In Botshol

  Dicht bij het houten huis draaien oude zuwen in dit lage, ronde land om flarden drassig veen.   Het pad slingert winters langs geknotte wilgen en verbleekt riet om het mes van dorre galigaan   naar een ongerepte stilte … Lees verder

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , , , | Een reactie plaatsen