Tagarchief: mooie dagen

Symforosa*

Geplaatst op augustus 22, 2017 door

  Fluister haar naam en keer terug naar de stad waar haar huis al vele zomers blinkt bij de vensters met de druivelaar   alsof het licht is bewaard dat de jonge vrouw omgaf toen een stille hovenier naderbij kwam … Lees verder →

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: | Een reactie plaatsen

Hoog en laag in Moresnet*

Geplaatst op maart 20, 2016 door

  In het licht van later jaren het hoge spoorwegviaduct bij Moresnet, waar een enkeling nog de toegang kent van zinkmijn Vieille Montagne.                                                       Hier raakt men aan het cabaret van een verdwenen wereld, schepping van een stuurs congres, dat … Lees verder →

Geplaatst in Algemeen, gedichten, Poëzie | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Concordia

Geplaatst op december 12, 2015 door

  In de stad kom ik haar na jaren weer tegen op de grote markt waar zoveel samenkomt. Ze is al eeuwenlang herdacht als tragische heldin                                                                 een oorlogskind dat zich bevrijd weet door de kracht van vrije kunsten. Rijk … Lees verder →

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , , | Een reactie plaatsen

De vis springt

Geplaatst op juli 9, 2015 door

                                                                                                                         De vis springt uit het water, kiest de zon. Ver weg versterft een zang. “Na een nacht bij maan en sterren schiepen wolken en licht bij dageraad hun zomers akkoord groots aan de lucht”.                                                                              De rivierzwemmer wist zich … Lees verder →

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , , , , , | Een reactie plaatsen

Marguérite au chapeau de cuir (Matisse, 1914)

Geplaatst op april 2, 2015 door

  De mooie wegen uit de kindertijd raakten verdoold waar steenkool en oorlog de ruimte van de heemskinderen regeerden.                                                                                              De schilder liet het zwart vergaan en vond bij blauwe stof het looiende licht dat nieuwe kleur aan Marguérita bracht. … Lees verder →

Geplaatst in gedichten, Poëzie, Schilderkunst | Tags: , , , , , | Een reactie plaatsen

Air

Geplaatst op maart 16, 2015 door

  Rembrandts oude man was op de Amsteldijk. Tussen  wandelaars en  zon was zilver in donker water. Men zag hen in tegenlicht gaan.   Nabij  buitenplaatsen van de stad schetste de meester geliefde oevers voor  erven van het licht die … Lees verder →

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , , , , , , | Een reactie plaatsen

De winter voorbij

Geplaatst op februari 20, 2015 door

  In zacht opgloeiende kleuren ontkomen de bloemdijken in het oude polderland aan de winterse staat.                                                                       De tijd die zij schrijven gaat onder populieren schuil, hoog in het landschap achter de brede zeearm.                                                                                              Een verre torenspits, welen en … Lees verder →

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , , , , | Een reactie plaatsen

Wandelen met Robert Walser

Geplaatst op februari 8, 2015 door

  Het verhaal Der Spaziergang uit 1917 van de Zwitserse schrijver Robert Walser (1878-1956) is een schitterend voorbeeld van literaire beleving die verbonden kan zijn met een open geesteshouding tijdens een wandeling zoals Walser er vele gemaakt heeft. Schrijven en … Lees verder →

Geplaatst in Algemeen, gedichten, Poëzie | Tags: , , , , , | Een reactie plaatsen

Gare d’Orsay

Geplaatst op oktober 28, 2014 door

                                                                                 Vanaf het Gare d’Orsay reden wij voort langs het oude spoor dat alle plaatsen verbindt waar wij dezer dagen het uitbundige afscheidskleed zochten van de stad waarin Chopins nocturne nog altijd klinkt bij het graf waarop een jonge vrouw … Lees verder →

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Concertgebouw

Geplaatst op september 6, 2014 door

  Concertgebouw, zo luisterrijk, poort naar dierbare ruimte voor zuivere veelstemmigheid                                                                               een symfonie van landschappen en steden, verhalen, schimmen en alles wat verstilt wanneer de finale geklonken heeft.   Marinus te Velde

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , , , | Een reactie plaatsen