Schijnkapel
In het land van de schilder
een schijnkapel, zicht op luchten
met het verhaal dat in hem leeft
en zich zoekt te openbaren.
Een verre voorouder werd er gedoopt
later zwoegend op de landen daar
van eeuwenoude adel
voor wie hij de seizoenen diende.
Voor de schilder een verlangen
dat hem vanouds verbindt
met wat nabij gekomen is
in tinten die oplichten
uit een lang vergeten zwerk
dat hij terug wil zien op linnen.
*
Overdracht
En dan is er een verhaal
waarin wind het water zoekt
dat naar ontgrenzing vliet
voorbij een laatste brug
als men een schip eenzaam
in het landschap ziet, een schuilplaats
voor de overdracht gekozen
alsof de wind en de rivier
met zon en regen samen
een ark zien gaan
waarin men mogelijk verstaat
wat in een vlaag werd aangezegd
*
De burcht
De rots schiep een burcht
die over het landschap waakte
dat schilders zag komen
in illusies gevangen.
De aangekomenen genoten
een gastvrij onthaal maar zagen
hun rondgang daarna
als een oordeel verlopen.
Men wist de kerker
van het vergeten
niet meer gesloten
gehouwen verdriet
haast onzichtbaar toch
in schoonheid bewaard.
*
Het Haagse Bos, zondagmorgen
Wandelen door het Haagse Bos,
langs de vijvers en de oude bomen,
op weg naar het paleis
vader en zoon.
Een wonderhoorn aan het water
muziek van een kapel,
zo was het als het voorjaar
zich veelkleurig aan hen toonde.
In het licht van later jaren
zie ik een schaduwrijke morgen
die de avond prijst.
Dauwdruppels op het gras
in de schitterende ochtendzon
glanzen weer voor de duisternis valt.
*
Picasso ziet Velasquez
Zijn penseelballet wekte hen,
Las Meninas bezochten zijn villa.
Als jongen staat hij bij het doek
dat zich wil laten schilderen,
een bevrijde binnenwereld spiegelend.
Uit duisternis komen allen nu,
elk zoekt naar nieuwe posen
– duiven en zuidelijk landschap nabij –
als muzen voor een oude stad.
De infanta in kleuren van zee
verwacht haar nieuwe tijd, vragend
wie zich bij haar voegt.
*
(pagina in uitvoering)
Marinus te Velde 