Auteursarchief: Marinus te Velde

Over Marinus te Velde

Meestal laat ik mij inspireren door lange wandelingen, reizen en jeugdherinneringen. Daar probeer ik dan een bijzonder levensgevoel aan te geven.

Je danst…

Geplaatst op juli 10, 2019

Je danst in mijn hoofd als de wind in het bloeiende gras. Dan weet ik wat we zagen achter de bergen in blauw   de zon in rimpelend water  uitgehouwen trappen naar het meer.   Zo’n dag in zuidelijke tuinen … Lees verder →

Geplaatst in gedichten | Een reactie plaatsen

Thuiskomen in herinnering

Geplaatst op maart 29, 2019

Het dorp zag de wolken die schaduwen streken langs de dijk en over de rivier, een landschap in verandering.   De stad zag de straten vol oude bedrijvigheid, de pleinen van samenkomst, de parken met zondagswandelaars.   De jaren hebben … Lees verder →

Geplaatst in gedichten | Een reactie plaatsen

Marco Polo (1254-1325)

Geplaatst op januari 18, 2019

“Misschien kijkt deze tuin met zijn terrassen slechts uit op het meer van onze geest.” (Uit: De onzichtbare steden – Italo Calvino, 1981) Marco komt nabij in Ashgabad,  Turkmeens verleden toch betreden. Venetiaan op weg naar Ch’in met vader en … Lees verder →

Geplaatst in gedichten | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Voor wie dit leest……

Geplaatst op oktober 27, 2018

Deze woorden gebruikte  Leo Vroman (1915 – 2014) kort na de oorlog als titel voor een van zijn bekendste gedichten. Hij richtte zich daarin rechtstreeks tot zijn lezers: wat kan ik doen?/ Ik kan u niet bereiken.// O, als ik … Lees verder →

Geplaatst in gedichten | Tags: | Een reactie plaatsen

Teunisbloem

Geplaatst op oktober 17, 2018

  Een zomerverhaal in geel bij schemering ontsloten de koningin van de nacht gehoord  haar aria gefloten.   Zo’n ouverture zoekt de lichte maten voor tegenstemmen die slechts weten: dit laatste zonlicht  voor de kelk is van diepe duisternis bezeten. … Lees verder →

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: | Een reactie plaatsen

Burns’ landschap

Geplaatst op augustus 7, 2018

Ze kwam van ver, men zong Coming Thro’  Rye Water. Zo kende hij haar.   Nat schoeisel door de beek zelden droog, ze waste de modder van haar petticoat. Zo ging ze aan ’t koren voorbij.   Dit gaf hij … Lees verder →

Geplaatst in gedichten, landschap, Poëzie | Tags: | Een reactie plaatsen

Naar Jura

Geplaatst op mei 5, 2018

Aangeland waar Orwell zijn laatste Schotse regels schreef. Overal komen sneeuwklokjes op. Een paar tulpen boven de grond. Enkele muurbloemen proberen nog te bloeien. Terug naar Jura, bemind eiland voor  eenzamen opgenomen in striemend weer, strijdbaar nog.   Het landschap … Lees verder →

Geplaatst in gedichten | Een reactie plaatsen