Auteursarchief: Marinus te Velde

Over Marinus te Velde

Meestal laat ik mij inspireren door lange wandelingen, reizen en jeugdherinneringen. Daar probeer ik dan een bijzonder levensgevoel aan te geven.

Uitzicht

Geplaatst op mei 6, 2020

  Starend omhoog aan een tuin ontstegen  samen in het prieel  van loof en licht   zwervende wolken verdwenen waar wij zaten  een koepel zonder weerga een schuilplaats in het lange gras Marinus te Velde  

Geplaatst in gedichten | Een reactie plaatsen

Winters verleden

Geplaatst op februari 25, 2020

Gevaarlijke wereld van smeltend ijs, wintergasten kleumen daar wachtend op voorjaarsluchten.   Geschonden steden daagden in grijs. De koude ging in versomberd verlangen voorbij aan groene dalen, genoeglijk zijn. Marinus te Velde

Geplaatst in gedichten | Een reactie plaatsen

Januari

Geplaatst op januari 17, 2020

De schilderstuin is nu ver weg maar heeft zijn eeuwigheid gevonden rijzend uit het oude licht dat daar gedroomd werd vastgelegd.   Marinus te Velde

Geplaatst in gedichten | Tags: | Een reactie plaatsen

Herdenken

Geplaatst op oktober 7, 2019

Aan de kust van verlangen vind ik sporen die niet dagelijks worden overspoeld en raak in gesprek zonder te weten waar je bent deze ruimte heb ik gegist.   Marinus te Velde

Geplaatst in gedichten | Een reactie plaatsen

Je danst…

Geplaatst op juli 10, 2019

Je danst in mijn hoofd als de wind in het bloeiende gras. Dan weet ik wat we zagen achter de bergen in blauw   de zon in rimpelend water  uitgehouwen trappen naar het meer.   Zo’n dag in zuidelijke tuinen … Lees verder →

Geplaatst in gedichten | Een reactie plaatsen

Thuiskomen in herinnering

Geplaatst op maart 29, 2019

Het dorp zag de wolken die schaduwen streken langs de dijk en over de rivier, een landschap in verandering.   De stad zag de straten vol oude bedrijvigheid, de pleinen van samenkomst, de parken met zondagswandelaars.   De jaren hebben … Lees verder →

Geplaatst in gedichten | Een reactie plaatsen

Marco Polo (1254-1325)

Geplaatst op januari 18, 2019

“Misschien kijkt deze tuin met zijn terrassen slechts uit op het meer van onze geest.” (Uit: De onzichtbare steden – Italo Calvino, 1981) Marco komt nabij in Ashgabad,  Turkmeens verleden toch betreden. Venetiaan op weg naar Ch’in met vader en … Lees verder →

Geplaatst in gedichten | Tags: , , | Een reactie plaatsen