Een armenboomgaard ziet men zelden.
Buitendijks langs het voetpad naar de rivier
reiken kale takken zoekend
in het voorjaar hemelwaarts.
Een droom van blad en bloei verbloemt
wellicht een schrale oogst op komst
die verlatenheid herschept
tot schoonheid zonder aanzijn.
Marinus
Vind ik leuk:
Like Laden...
Over Marinus te Velde
Meestal laat ik mij inspireren door lange wandelingen, reizen en jeugdherinneringen. Daar probeer ik dan een bijzonder levensgevoel aan te geven.
Dit bericht werd geplaatst in
gedichten,
Poëzie en getagged met
buitenleven,
inspiratie,
landmerk,
overdenking,
seizoenen. Maak dit favoriet
permalink.
Marinus te Velde 