Winters verleden

Geplaatst op maart 7, 2023 door Marinus te Velde

Gevaarlijke wereld van smeltend ijs, wintergasten kleumen daar wachtend op voorjaarsluchten. Geschonden steden daagden grijs. De koude ging in dalen waar genoeglijk zijn verdween.

Geen zang van nachtegalen, wel ijselijke stilte

Geplaatst in gedichten | Een reactie plaatsen

Struinend

Geplaatst op november 17, 2021 door Marinus te Velde 

Dagelijks bij het schildersdorp
door uiterwaarden struinen,
stroomopwaarts, schouwend
het landschap wijd en zijd.

Aankomen in morgenlicht
de bedding voor een aquarel
gekozen als couleur locale
oud leven op de rivier.

Wie hier rondwaart
weet schimmen steeds terzijde
ongezien nabij gevaren.

Vissers van weleer rusten
bij een verre toren
maar gaan nog voort in hun verhaal.
Geplaatst in gedichten, landschap | Een reactie plaatsen

Gezicht op Amsterdam

Geplaatst op september 12, 2021 door Marinus te Velde

Het voorland van de nieuwe stad

die om de zuidas draait,

brengt mij ook het beeld dat Huygens schreef

die Amsteldam liet spreken

over zwijgen in verwondering

in de beslotenheid van grachten.

Ben ik de vreemdeling van wie zij droomt?

Een wandelaar in ongerepte stilte

waar vogels kunnen schuilen bij een lang gegraven vaart.


							

	
			

													
						Geplaatst in gedichten					
					|
				
				
				Een reactie plaatsen

							

		


		
	

	
			

			
Prelude


			

				Geplaatst op juli 29, 2021 door Marinus te Velde			


					

				






In gedachten





                                                   Leg aan





                                                   bij onbedorven land





                                                   hoor vogels in het groen





                                                   alsof ze wantij weren





                                                   een prelude





                                                   bij gewonnen tijd





                                                   herscheppend nog





                                                  wat anders worden zou

							

	
			

													
						Geplaatst in gedichten					
					|
				
				
				Een reactie plaatsen

							

		


		
	

	
			

			
Leeuweriken


			

				Geplaatst op april 15, 2021 door Marinus te Velde			


					

				






Hoog boven de heide





zingen leeuweriken deze morgen





hun voorjaarslied weer 





bij het verlaten klooster 





                                                 





alsof zij ons vergezellen





naar gedachten aan komende dagen





jij en ik dwalend





naderend het negende getij 





                                             





het kleppen van de klok





brengt ons naar zuidelijke oorden





bloeiende clivia’s worden aangelicht





                                                                 





in de zon van het middaguur





Pasen al nabij





een blauwe watervogel voor de  kust





                                                              





Marinus te Velde





                          





                                                                               


























							

	
			

													
						Geplaatst in gedichten					
					|
				
				
				Een reactie plaatsen

							

		


		
	

	
			

			
Weerzien


			

				Geplaatst op december 15, 2020 door Marinus te Velde			


					

				
Gijzenrooi in de nawinter











De winter op Apols paneel


was haar zo dierbaar. 


We hadden woorden gevonden


die ons omsluiten zouden.




Het nieuwe jaar was aangebroken,


 het werk van de schilder weer nabij


in wat wij eens elkaar hadden gezegd.


Dit landschap zou ons weerzien zijn.




Hier werd  vergetelheid ontlopen.


Vitale elementen had zij ingebracht,


zag en hoorde ik opnieuw.




Samen wandelend in de streken


waar ik  mijn lief gesproken had,


dekten wij stil het afscheid weer toe.




Marinus te Velde












							

	
			

													
						Geplaatst in gedichten					
					|
				
				
				Een reactie plaatsen

							

		


		
	

	
			

			
Getuigen


			

				Geplaatst op augustus 6, 2020 door Marinus te Velde			


					

				
Op weg naar VincentVan tijd tot tijd heb ik gebouwd


aan wat ons resten zou


als we niet meer dromen konden


zoals in ongerijmde nachten.


 


Alles zou verloren zijn


als men niet tijdig wist


waarheen te gaan,


een vindplaats voor verborgen krachten.


 


Met velen onderweg


worden wij getuigen, woorden


fluisterend


 


vinden we ons terug


gedachtenbouwsels


een verhaal


 


Marinus te Velde


 


 





							

	
			

													
						Geplaatst in gedichten					
					|
				
				
				Een reactie plaatsen

							

		


		
	

	
			

			
Uitzicht


			

				Geplaatst op mei 6, 2020 door Marinus te Velde			


					

				
IMG_1455


 


Starend omhoog


aan een tuin ontstegen


 samen in het prieel


 van loof en licht


 


zwervende wolken verdwenen


waar wij zaten


 een koepel zonder weerga


een schuilplaats in het lange gras


Marinus te Velde


 

							

	
			

													
						Geplaatst in gedichten					
					|
				
				
				Een reactie plaatsen

							

		


		
	

	
			

			
Januari


			

				Geplaatst op januari 17, 2020 door Marinus te Velde			


					

				
img_1321


De schilderstuin is nu ver weg


maar heeft zijn eeuwigheid gevonden


rijzend uit het oude licht


dat daar gedroomd werd vastgelegd.


 


Marinus te Velde

							

	
			

													
						Geplaatst in gedichten					
					|
				
								
					Tags: 				
				|
				
				Een reactie plaatsen

							

		


		
	

	
			

			
Herdenken


			

				Geplaatst op oktober 7, 2019 door Marinus te Velde			


					

				
IMG_0868


Aan de kust van verlangen


vind ik sporen


die niet dagelijks worden overspoeld


en raak in gesprek


zonder te weten waar je bent


deze ruimte heb ik gegist.


 


Marinus te Velde



							

	
			

													
						Geplaatst in gedichten					
					|
				
				
				Een reactie plaatsen