Vrede

Geplaatst op oktober 12, 2012 door Marinus te Velde

Fort Voorne

 

Een fort is uit dit land gesneden

waar nu vergeten wachten staan

tussen vredige rivieren

en onbekend soldatenleed.

                                                                

Wilde paarden grazen buitendijks

zonder besef van tijden

dat het gejaagde water stroomt

over een ontluisterd erf.

                                                               

Marinus

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , , | 1 reactie

Trein naar Immergrün

Geplaatst op september 22, 2012 door Marinus te Velde

Vanmorgen ontstak de bewaarder

een kolenvuur in het huis

dat zo ontdaan is van verlatenheid.

Hoog tegen de verkavelde berg,

tussen verwilderde bomen,

laat het de warmte nauwelijks toe.

Vannacht de spoorweg gehoord

die eens gegoede Weense burgers

naar zuiverder lucht liet gaan.

Op Immergrün schreef een hoveling,

toen de laatste keizer gestorven was

en de oude wereld ontmanteld:

Het huis is in morsige staat;

de meid en de knecht zijn vertrokken.

                                                                         

Soldatenschrift in de salon verontrust.

Gedenk wie er woonden

in stille tonen die kilte verdrijven

en nieuwe klanken zoeken.

Marinus, augustus 1981

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , , , | Plaats een reactie

Een bergreis naar Rilke

Geplaatst op september 18, 2012 door Marinus te Velde

Dichtershuis

De wijngaard in het voorjaar

kaal nog op lichte aarde

een erewacht bij het huis.

De dichter schreef er in afzondering

zijn laatste regels, helder

in open woorden over zijn,

dat hij deemoedig zocht te leven

met zicht op de bergen nabij.

So faßt uns das, was wir nicht fassen konnten.

                                                                                        

We stonden hier, aangeraakt

door wat hij schreef over natuur

voor wie een weerwoord vroeg.

Laat alles worden in onszelf, alles

wat wij zien, zal zwijgend spreken.

Marinus

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , , | Plaats een reactie

R. M. Rilke – Herfstdag

Geplaatst op september 14, 2012 door Marinus te Velde

                                                           

Heer, het is tijd. De zomer is gedaan.

Strijk schaduwen over de zonnewijzers,

en laat over de velden stormen gaan.

                                                                          

De laatste vruchten moeten weer rijp zijn;

geef ze nog twee zuidelijke dagen,

laat ze tot voleinding komen, en jagen

de laatste zoetheid in de zware wijn.

                                                                               

Wie nu geen huis heeft, bouwt er geen meer.

Wie nu alleen is, zal het lang blijven,

zal waken, lezen, lange brieven schrijven

en gaat in de lanen heen en weer

onrustig, als op de wind de bladeren drijven.

                                                                             

Vertaald uit het Duits door Marinus

Uit: Das Buch der Bilder (1902)

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: | 4 reacties

Domburgs muze

Geplaatst op september 7, 2012 door Marinus te Velde

Domburgs muze

 

Lage mantelbomen blazen

een weemoedig lied voor haar

over parnassiaanse zomergasten

in een nooit gesloten badseizoen.

                                                          

Bij de lege villa op het duin

verwacht zij weer – met licht

bewegen naar een nieuwe dans –

de schilder op het strand gezeten.

                                                                        

Achter hem het geometrische landschap,

overal de koele weidsheid

in een schaarse ochtendzon.

                                                                 

Een wachter die de branding schouwt,

herneemt zich aan de einder

alsof hij huiswaarts voer.

                                                                                                                                   

Marinus

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , , | Plaats een reactie

Een wandelaar

Geplaatst op augustus 25, 2012 door Marinus te Velde

                                                                 

Bij dit huis de kleine rivieren

waarin glinsteringen wenken

als de wandelaar zijn dagen kiest

in het weidse stroomgebied.

                                                          

Hij vindt zich daar

in vrije duur van daden

die sporen zichtbaar houdt

buiten de toegemeten tijd.

                                                     

Wie hier verhalen volgt,

gaat ze sluipenderwijs leven

en komt de lichtval nabij.

                                                                                                                                                

Als een vos die verborgen wegen kent,

doorkruist hij zijn oude weten,

altijd op weg naar de bron.

                                                                                       

Marinus

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , | 1 reactie

Terug tot Anna Maria van Schurman* (1607-1678)

Geplaatst op augustus 17, 2012 door Marinus te Velde

Engelse orrery 1730, Franeker

Een klein planetarium

schonk de stadhouder aan Franeker,

waar het nu in Anna’s woning staat.

Postuum voor haar, valt mij in,

deze spiegel van bewegende materie,

die haar bevraagd zou hebben

om haar weten en geloof.

                                                                            

Wie zou zij haar brief gezonden hebben

om nieuwe kennis te bevrijden

uit de doolhof van haar twijfel.

Hoe ver laat zij zich voeren

van wat geschreven staat

en van oudsher niet mocht wijken.

 

Marinus

*Eerste geleerde vrouw in Europa. Ze studeerde aan de Universiteit van Utrecht talen, theologie, filosofie, geneeskunde en botanie.Ook correspondeerde ze met diverse geleerden uit binnen- en buitenland. Later trok ze zich vanwege haar geloof terug in Wieuwerd (Friesland) bij de sekte van labadisten.

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , | Plaats een reactie

Weerwoord uit Greonterp

Geplaatst op augustus 10, 2012 door Marinus te Velde

Het Gras

Hier is het weerwoord

voor alles wat voorbijging

naar een herinnering zonder troost

aan hoekig leven geklonken.

                                                                 

Zie de taal van de steen

het groen om de klokkentoren

de paarden in het zonlicht

op onmetelijke weiden grazend.

                                                                 

Alles werd later

het spel van de muze

een prachtige brief

                                                                           

die een uitzicht opende

dat nog verborgen was gebleven

bij het gras en de bomen.

                                                           

Marinus, september 2008

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , | 2 reacties

Antons Forum

Geplaatst op augustus 3, 2012 door Marinus te Velde

Klokgebouw Strijp-S

De Goliath was Antons trots,

de grootste lamp ter wereld.

Gezinnen zaten in zacht argentalicht

na het werk verwonderd bij de radio.

                                                                     

Mengelbergs concerten thuis.

In Indië en nabij Antons Forum

hoorde men de stem van de koningin,

die verbondenheid van landen prees.

                                                                                                                                           

Ver na het grote wereldleed

raakten fabrieken in verval,

wereldwijd werd winst gezocht.

                                                                          

Verlaten plaatsen vonden hun muzen

in Time Machine van George Pal

en de trompet in Penny Lane.

                                                       

Marinus

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: | 3 reacties

Tijd bij De Ploeg

Geplaatst op juli 28, 2012 door Marinus te Velde

Klok bij De Ploeg

Zij waren samen weverij de ploeg

en richtten een kleine wereld in

voor alles wat zou komen

in de stijl van eenvouds weefsels.

                                                            

Een kempische akker zag soepele stof

uit lichte schaal geboren,

antigone asperia dusa damon

ritmen voor lijn en kleur.

                                                           

Men voegde zich in nieuwe beelding, 

een charleston bij het korenveld 

voor luide rust in een bewogen tijd. 

                                                   

Rietveld zette de klokken ongelijk, 

men weefde de zon nabij

tot men de val zag komen. 

                                                         

Marinus

                                                         

Lees ook de vernieuwde pagina’s Meesters en Meesters (vervolg) over Bredero, Lucebert, Gerhardt en Achterberg.

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , | 2 reacties