Vogelvolk voedt zich ‘s winters
soms met uitgestrooide zaden.
Ik ga bij tijd en wijle uit
om ze in voorjaarslicht te vinden.
Onrustig ben ik in de lanen,
volg liever buitenwegen
voor de naweet van voorbije jaren,
die nog vergezichten biedt.
Hier tref ik andere vogels
in een nieuw geschetst onthaal
dat zich nog duister duiden laat.
Een overgroeide spoorbaan
zal weer kiemen in vrijheid
en voeren naar rijk struweel.
Marinus
Kinderen in de jaren vijftig, wandelend
langs het jaagpad bij de Haagse Vliet naar Delft.
De Prinsenhof* van goed en kwaad bezocht
in een verhaal dat veel verzweeg.
Op die zondag was er een verlangen
waaraan zij zich verwonderd overgaven,
dat nooit te eindigen leek,
een voetreis naar het leven.
In gedachten aan het water
bedenk ik wie zij later waren
toen hun wereld ging verkeren
in een terugreis zonder weten.
Marinus
*Hier werd Willem van Oranje in 1584 vermoord.
De oude weet wat de wereld hem biedt.
Heeft hij niet alles meegemaakt
wat deze wijsheid staaft?
De schilder stelt zijn tegenvraag.
Hij ziet een wat verlopen man
bewijzen dat het anders was.
Gedachten aan een oud verhaal
over liefhebben en verlaten.
Het binnenste te buigzaam
voor een verwaten heer.
Marinus
*Rembrandt, 1667 (Mauritshuis, Den Haag)
Seamus Heaney (geb. 1939 Co. Derry, Noord-Ierland) kreeg in 1995 de Nobelprijs voor literatuur. Een jaar later verscheen van hem de dichtbundel The Spirit Level, die opent met het gedicht The Rain Stick*. Het werken aan de vertaling hiervan heeft mij veel gegeven voor de beleving van zijn poëzie.
De Regen Stok
Keer de regenstok en wat dan klinkt
Is muziek die je nooit gezocht zou hebben
-als je luistert- in een cactusstengel.
Plasregen, sluisraas, spui en kielzog
Stromen erdoor. Je staat er als een pijp
Bespeeld door water, je schudt de stok weer licht
En mindering spoedt van hoog naar laag
Zoals een goot zijn druppels verliest. En nu komt hier
Gesprenkeld water van de verfriste bladeren,
Dan tere dauw uit gras en madeliefjes,
Dan blinkende motregen, bijna overgaand in ademtochten.
Keer de stok opnieuw. Wat dan klinkt
Is onverminderd wat eens geklonken heeft,
Tweemaal, tien of duizend keer eerder.
Wat geeft het of alle muziek die adem geeft
De val is van steengruis of droge zaden door een cactus?
Je bent een rijke man als je de hemel betreedt
Door het oor van een regendruppel. Luister nu weer.
Vertaald door Marinus
* De rainstick is een percussie-instrument.
‘s Zomers liep het kind soms
naar zijn grootvaders moestuin.
In huis was het donker achter de bomen,
gesprekken gingen langs hem heen.
Het zonlicht op de kruisbessen daarbuiten
bracht een gevoel dat behaagde
om de kleuren van de vruchten.
De oude man kwam nabij
en plukte wat bij deze dag was,
maar hun beiden niet meer zou ontgaan.
Marinus
The WordPress.com stats helper monkeys prepared a 2012 annual report for this blog.
Here’s an excerpt:
The new Boeing 787 Dreamliner can carry about 250 passengers. This blog was viewed about 1.300 times in 2012. If it were a Dreamliner, it would take about 5 trips to carry that many people.
Een paar momenten zijn duurzaam
nee, niet als symbolen, maar
als gesleten keiharde handgrepen
hoe achteloos ook
en wat het oog achteraf
ook gezien bleek te hebben –
Gerrit Kouwenaar
(Uit: Zonder namen)
Geciteerd door Marinus
Over de heide liepen wevers
dagelijks naar de fabriek
die hun het werk ontnomen had
dat zij als huisvlijt deden.
In hun spoor volgt men
de pracht van de seizoenen
naar de lege werkplaats
die een theater werd
voor verlangens van vergeten mensen:
het mooiste weer, ik heb me aan de kant gezet,
ben terug naar huis gegaan.
Samen gaan we naar het zuiden,
we vinden wel wat anders.
Hier is het werk gedaan.
Marinus
Bepoorte stegen gaan traag
voor wie hier wandelt of lasten torst
door een ontsloten labyrint
naar een gedichte tijd.
Foto bij de tweede strofe van “Ontsloten labyrint”
Marinus
Een middeleeuwse brug boogt
naar olijven en indigo verten.
Boven de dorpse klaagmuur
zweeft ongezien een vogel.
Bepoorte stegen gaan traag
voor wie hier wandelt of lasten torst
door een ontsloten labyrint
naar een gedichte tijd.
Smalle stenen trappen leiden
naar donkere huizen de dag verlatend
voor de avond is gevallen,
als een vogel de wolkenpoort opent
boven tuinen van agaat
die rusten aan zee onder de sterren.
Marinus
april ‘03 (Ligurië)/december ’12 (Kempen)
Marinus te Velde 