Categorie archief: gedichten

Thuiskomen in herinnering

Geplaatst op maart 29, 2019 door Marinus te Velde

Het dorp zag de wolken die schaduwen streken langs de dijk en over de rivier, een landschap in verandering.   De stad zag de straten vol oude bedrijvigheid, de pleinen van samenkomst, de parken met zondagswandelaars.   De jaren hebben … Lees verder →

Geplaatst in gedichten | Een reactie plaatsen

Marco Polo (1254-1325)

Geplaatst op januari 18, 2019 door Marinus te Velde

“Misschien kijkt deze tuin met zijn terrassen slechts uit op het meer van onze geest.” (Uit: De onzichtbare steden – Italo Calvino, 1981) Marco komt nabij in Ashgabad,  Turkmeens verleden toch betreden. Venetiaan op weg naar Ch’in met vader en … Lees verder →

Geplaatst in gedichten | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Voor wie dit leest……

Geplaatst op oktober 27, 2018 door Marinus te Velde

Deze woorden gebruikte  Leo Vroman (1915 – 2014) kort na de oorlog als titel voor een van zijn bekendste gedichten. Hij richtte zich daarin rechtstreeks tot zijn lezers: wat kan ik doen?/ Ik kan u niet bereiken.// O, als ik … Lees verder →

Geplaatst in gedichten | Tags: | 1 reactie

Teunisbloem

Geplaatst op oktober 17, 2018 door Marinus te Velde

  Een zomerverhaal in geel bij schemering ontsloten de koningin van de nacht gehoord  haar aria gefloten.   Zo’n ouverture zoekt de lichte maten voor tegenstemmen die slechts weten: dit laatste zonlicht  voor de kelk is van diepe duisternis bezeten. … Lees verder →

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: | Een reactie plaatsen

Burns’ landschap

Geplaatst op augustus 7, 2018 door Marinus te Velde

Ze kwam van ver, men zong Coming Thro’  Rye Water. Zo kende hij haar.   Nat schoeisel door de beek zelden droog, ze waste de modder van haar petticoat. Zo ging ze aan ’t koren voorbij.   Dit gaf hij … Lees verder →

Geplaatst in gedichten, landschap, Poëzie | Tags: | 2 reacties

Naar Jura

Geplaatst op mei 5, 2018 door Marinus te Velde

Aangeland waar Orwell zijn laatste Schotse regels schreef. Overal komen sneeuwklokjes op. Een paar tulpen boven de grond. Enkele muurbloemen proberen nog te bloeien. Terug naar Jura, bemind eiland voor  eenzamen opgenomen in striemend weer, strijdbaar nog.   Het landschap … Lees verder →

Geplaatst in gedichten | Een reactie plaatsen

Eerste sneeuw

Geplaatst op december 11, 2017 door Marinus te Velde

Nooit zag zij de vormen van een warme wereld in sneeuwkristallen wade   Na deze woorden zocht haar reis de kille aarde   die zij zag komen in het wit doorluchtigheid in vallende sneeuw een koningin die zich ter aarde … Lees verder →

Geplaatst in gedichten | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Beachy Head

Geplaatst op oktober 20, 2017 door Marinus te Velde

Waar wij staan brengt het licht langs een slapend baken golfslag in milde gedachten naar de krijtrots, ons  verhaal.   De overtocht naar Albion gaat voort   in taal en tekens van wat ons bewoog verzonken, maar niet verdwenen. Noem het beachy head dat ontwaakt … Lees verder →

Geplaatst in gedichten, landschap, Mooie dagen, Poëzie | Tags: , , , , | Een reactie plaatsen

Symforosa*

Geplaatst op augustus 22, 2017 door Marinus te Velde

  Fluister haar naam en keer terug naar de stad waar haar huis al vele zomers blinkt bij de vensters met de druivelaar   alsof het licht is bewaard dat de jonge vrouw omgaf toen een stille hovenier naderbij kwam … Lees verder →

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: | Een reactie plaatsen

Vos-oord

Geplaatst op juni 17, 2017 door Marinus te Velde

Een verhaal voert mij mee, onophoudelijk, ik wil het duiden om aan doling te ontkomen als ik de bron niet achterhalen kan.   Dan ben ik in het woud, van een onbehagelijk verleden, waarin ik lege huizen vind die hun … Lees verder →

Geplaatst in gedichten, Poëzie | Tags: , , , , | Een reactie plaatsen