Ze kwam van ver, men zong
Coming Thro’ Rye Water.
Zo kende hij haar.
Nat schoeisel door de beek
zelden droog, ze waste
de modder van haar petticoat.
Zo ging ze aan ’t koren voorbij.
Dit gaf hij te verstaan
los van wie en waar.
Ontvang haar groet,
elk teken is genoeg.
Als je door de dalen komt,
waar je de wereld kent,
ontvang en groet, blijf nabij
een onvergetelijk lied.
Omarm in gedachten
een lichaam uit verleden
dat langs de granen gaat
en instemt met dit eden.
Marinus te Velde
