
Een boomgaard van herinnering
bloeit op eigenzinnige tijden,
de ratels van de jongensjaren
zullen zwijgen bij de oogst.
Je ziet in de hoogstam
op de ladder de man,
die kersen plukkend
nabij de langste dag gekomen is.
Manden in de schaduw
koesteren een donkerrode glans,
zweem naar dagen van licht
dat van geen wijken weet.
Marinus
Vind-ik-leuk Aan het laden...
About Marinus te Velde
Meestal laat ik mij inspireren door lange wandelingen, reizen en jeugdherinneringen. Daar probeer ik dan een bijzonder levensgevoel aan te geven.
Dit bericht werd geplaatst in
gedichten,
Poëzie en getagd met
inspiratie,
landmerk,
mooie dagen,
overdenking,
wandelen. Maak de
permalink favoriet.
Een boomgaard ik heb er ook fijne herinneringen aan.Bedankt
Soms is een herinnering een boom die opnieuw kan gaan bloeien en nieuwe oogst voortbrengt.
ja daar zeg je zo wat …..