Spoorbaan

asperges voor de pantsertrein

Vogelvolk voedt zich ‘s winters

soms met uitgestrooide zaden.

Ik ga bij tijd en wijle uit

om ze in voorjaarslicht te vinden.

                                              

Onrustig ben ik in de lanen,

volg liever buitenwegen

voor de naweet van voorbije jaren,

die nog vergezichten biedt.

                                                                     

Hier tref ik andere vogels

in een nieuw geschetst onthaal

dat zich nog duister duiden laat.

                                                       

Een overgroeide spoorbaan

zal weer kiemen in vrijheid

en voeren naar rijk struweel.

                                                         

Marinus

Onbekend's avatar

About Marinus te Velde

Meestal laat ik mij inspireren door lange wandelingen, reizen en jeugdherinneringen. Daar probeer ik dan een bijzonder levensgevoel aan te geven.
Dit bericht werd geplaatst in gedichten, Poëzie en getagd met , , , , . Maak de permalink favoriet.

2 Responses to Spoorbaan

  1. Wellicht's avatar NOVELLE schreef:

    Meneer Marius dit is werkelijk uniek verwoord.

Geef een reactie op Marinus Reactie annuleren