De in Noord-Ierland geboren Seamus Heaney (1939) vestigde zich in 1972 in de Republiek Ierland, eerst in Co. Wicklow, daarna in Dublin. In 1975 verscheen zijn dichtbundel North, die naar de politieke situatie  van Noord-Ierland in die jaren verwijst. Bij het vertalen van het titelgedicht trof me vooral hoezeer de dichter zich verbindt met tijden en ruimten, die een bijna mythisch verband met de actuele situatie suggereren.

Noorden

Ik keerde terug naar een lang strand,

de gebeukte beschoeiing van een baai

en vond slechts de ongewijde

krachten van de Atlantische dondergolven.

Ik zag voor me de bleke

invitaties van IJsland,

de aandoenlijke nederzettingen

van Groenland, en plotseling

die legendarische schepen

die in Orkney en Dublin liggen

gemeten aan

hun lange roestende zwaarden,

die in de krachtige

schoot van stenen schepen,

die uitgehouwen en glinsterend

in de kiezel van ontdooide stromen

oceaan overschreeuwende stemmen werden

die me waarschuwden, toenemend

in kracht van openbaring.

De zwemmende tong van het vikingschip

zei achteraf bemoedigend

dat Thors hamer zich richtte

op de ligging voor de handel,

geheimzinnige verbindingen en wraakzucht,

de gehaten en achterbaksen

van het parlement, leugens en vrouwen,

beproevingen die om vrede vroegen

bij de herinnering aan het verspilde bloed,

zei, ‘Leg je neer

in het woord, ga schuil

in de kronkelingen en het schijnsel

van je gegroefde brein.

Voeg in duisternis samen.

Verwacht aurora borealis*

tijdens de lange tocht

maar geen waterval van licht.

Houd je oog helder

als de luchtbel in de ijskegel,

vertrouw het gevoel van de ruwe vondst

dat je handen je hebben leren kennen.’

Vertaald door Marinus

*noorderlicht