Ik wandel meanders van een beek,

veraf de torens in het dorp

die onderweg zijn naar elkaar,

een oude en een jongere gestalte.

De loop van het water zal ze weer scheiden.

Waar ijsvogels schuilen en fluiten

ervaar ik soms wat er beweegt in mij,

nog ongestemde tonen en kleuren.

Al wat er leeft bleef in de seizoenen,

winterse somberheid voorjaarstuimel

zomerlicht of herfstwoede op weg

naar de klank van een zeldzaam uur

waarin men een prelude hoort,

verwonnen tijd, een carillon dat speelt.

Marinus,

maart 2012