Uitkijken over de rivier brengt mij
een requiem voor een verdwenen dorp
de dichtgeslibde haven Zandwijk.
Na eeuwen restte zwavelige grond.
De keizer had zijn tol al lang gesloten.
Vreemde machten brachten een bedreigd bestaan.
Verweesd ontkwamen werkers
die elders lief en loon verwachtten.
Verlaten landschap spreekt hier aan
in voorouderlijke stemming
met een largo dat a capella klaagt.
Onder grijze luchten van verlangen
hebben hier ingegeven maten in ruimte
en tijd nooit zo stil geklonken.
Marinus te Velde
*Zandwijk lag bij Tiel aan de Waal, vanaf de middeleeuwen tot
diep in de negentiende eeuw.
Marinus te Velde 