Waar de beek verborgen stroomt,

vindt men  oevers van herinnering aan de trein

die door beboste heuvels reed

langs  een kasteel dat daar het dal verlucht.

Een passagier, samen wachten

woorden zoekend bij een reis,

die een onverwacht traject volgt

dat in oud licht is vastgelegd.

Een verwaaiende rookpluim onthult

het interieur van een landschap, 

waarin het bos zich weer gesloten heeft.

Men rolt  een diorama binnen

en weet zich schitterend geborgen

in een hotel bij morgenlicht.

Marinus te Velde