Met een lege houten trein rijd ik soms

mijn vroege jaren binnen.

De reizen met de aangehaakte wagens

gingen  in het spel door onze  kamers

naar stations van verwondering

die in mijn hoofd verschenen

bij  geluiden die zochten

naar verdwenen pastoraal geluk.

De wonden van de stad waar zo’n reis begon

hebben zich veel later met het kamerspoor verbonden

waarvan alleen wat woorden resten

die het hout in mijn gedachten vond.

Marinus