Op 22 februari overleed de in Gouda geboren dichter en bioloog Leo Vroman. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog vluchtte hij, die van Joodse afkomst was, via Engeland naar Indië. Daar werd hij  later door de Japanners geïnterneerd, eerst op Java tenslotte in Japan. Na de oorlog vestigde hij zich met zijn vrouw Tineke – ze trouwden in 1947 – in de Verenigde Staten, waar hij als hematoloog in New York werkte. Ze woonden de laatste jaren in Fort Worth (Texas).

Liefde is een belangrijk sleutelwoord voor het bijzondere en bekroonde dichterschap van Leo Vroman. Wrok om het leed van de oorlog vond hij voor zichzelf niet zinvol.

Velen onder ons hebben een band met zijn bekendste gedichten. Vandaag denk ik aan het vooroorlogse  Wandeling.

Het schemert, vat mij bij de hand,

wij trekken naar het avondlicht;

zo tijgen wij door het zwarte land

dat in de late avond ligt.

Het duistert onze voeten weg

en doezelt onze benen.

De arm die ik op je schouder leg

is in het zwart verdwenen.

De zon is dood, de dag is dood,

de tinten zieletogen.

Nu sterven in het avondrood

de lichten in je ogen.

Geciteerd door Marinus

(Lees ook andere berichten over Vroman in dit blog)