Caffè Greco reikt beelden aan in goud
voor een epos bij een wonderbare reis.
Gezeten achter een espresso
weet men zich luisterrijk gedragen
door duizenden sluimerende verzen
hier gewekt in deemoed voor
de schoonheid van de Eeuwige Stad.
O moeder van gestorven macht, o Rome,
Stad van mijn ziel! Gedroomde bakermat!
Laat al wie zich verweesd voelt tot u komen
Om troost:het lijden dat men overschat,
Lijkt hier maar nietig. Kom naar deze stad,…..*
De schepen van Ostia waren terug.
Hun officieren en de rijke kooplui
bezochten in dank tempel en theater;
fluisteringen werden zelfs hoorbaar
in overoude ruimten van hun hiernamaals.
Marinus
*Uit: Lord Byron – Childe Harold’s Pelgrimage (vertaald door Ike Cialona)
Marinus te Velde 
gelezen en denk ik niet begrepen zal het later nog eens lezen.
In het oude Griekse café van Rome (vanaf 1760) kwamen veel dichters en schrijvers, o.a. Byron. Je hoort via hem en je eigen fantasie de “fluisteringen” uit de Romeinse tijd, waarin de verdwenen haven van Ostia de eeuwige terugkeer naar Rome voelbaar maakt.
Marinus