Een middeleeuwse brug boogt

naar olijven en indigo verten.

Boven de dorpse klaagmuur

zweeft ongezien een vogel.

Bepoorte stegen gaan traag

voor wie hier wandelt of lasten torst

door een ontsloten labyrint

naar een gedichte tijd.

Smalle stenen trappen leiden

naar donkere huizen de dag verlatend

voor de avond is gevallen,

als een vogel de wolkenpoort opent

boven tuinen van agaat

die rusten aan zee onder de sterren.

Marinus

april ‘03 (Ligurië)/december ’12 (Kempen)