Deze boom bewaart op zijn stammen

klimmende kinderen die mettertijd

als stille wandelaars weerkeerden

naar de dagen van hun nu verdwenen school.

IJsvogeltjes waren het

wonend aan de dorpsbeek

zonder weet van later

en woorden van voorbij.

In herfstlicht ziet hij ze terug

in dit hoog oprijzend hout

waar voorjaarswind toen zweefde.

Hij hoort hun scherpe roepen, terwijl

ze behendig gingen van tak tot tak.

Nog altijd hun metgezel.

Marinus