Trein naar Immergrün

Vanmorgen ontstak de bewaarder

een kolenvuur in het huis

dat zo ontdaan is van verlatenheid.

Hoog tegen de verkavelde berg,

tussen verwilderde bomen,

laat het de warmte nauwelijks toe.

Vannacht de spoorweg gehoord

die eens gegoede Weense burgers

naar zuiverder lucht liet gaan.

Op Immergrün schreef een hoveling,

toen de laatste keizer gestorven was

en de oude wereld ontmanteld:

Het huis is in morsige staat;

de meid en de knecht zijn vertrokken.

                                                                         

Soldatenschrift in de salon verontrust.

Gedenk wie er woonden

in stille tonen die kilte verdrijven

en nieuwe klanken zoeken.

Marinus, augustus 1981

Onbekend's avatar

About Marinus te Velde

Meestal laat ik mij inspireren door lange wandelingen, reizen en jeugdherinneringen. Daar probeer ik dan een bijzonder levensgevoel aan te geven.
Dit bericht werd geplaatst in gedichten, Poëzie en getagd met , , , . Maak de permalink favoriet.

Plaats een reactie