De trein kruist brede winterstromen

onder laag hangend zwerk

dat aangelicht door late middagzon

het land van de geleden tijd bestrijkt

Jong en vrij was ik er 

onder de appelbomen, elders

was  slechts een karig zijn

in het kille spoor van somber leven

De mensen van het dijkdorp

voerden  een verbeten strijd

die hen uit  gaarden haalde

naar een fabriek van stof en steen

Een nieuwe brug voert mij mee 

uit de toon die mij daar bereikte 

Deze zonsondergang is een herinnering

die  zoekt naar een heldere nacht.

Maarten ‘Marinus’ van Kessel

januari 2012