De winter breekt aan,

de boer ontvangt mij.

In de stal bij de koeien

herinner je je het weiland

waarop zij ’s zomers grazen.

Hun zwijgen en starende blik

lijken van de zon te weten

boven de rivier die grasland voedt.

Zij wachten gedwee op het voorjaar,

in elke beweging schuilt nu berusting

in de besloten wereld van goot en middenpad.

Maarten van Kessel,

november ‘02