Een donker landschap schept weer leven,

de oude woorden van december zijn nabij. 

We zijn alleen – geen herders meer – 

nog laat op weg naar onze stad.

Veel vogels hebben dit gebied verlaten,

zongen hier in mei hun harba lorifa*.

’s Morgens was ik vroeg opgestaan,

heb toen hun hoge zang gehoord.

Een openbrekend wolkendek

laat mij nu schrijven met dit

licht op waar we zwerven, zoekend

wat in ons bestaan beklijft.

Verwondering bij de vondst van 

een landmerk dat duisternis verdrijft.

Maarten van Kessel

december 2011

* refrein bij middeleeuwse troubadours