Gare d’Orsay

                                                                                

Vanaf het Gare d’Orsay

reden wij voort

langs het oude spoor

dat alle plaatsen verbindt

waar wij dezer dagen

het uitbundige afscheidskleed

zochten van de stad

waarin Chopins nocturne

nog altijd klinkt

bij het graf waarop

een jonge vrouw

haar bloemen vlijt.

                                                        

Marinus

Onbekend's avatar

About Marinus te Velde

Meestal laat ik mij inspireren door lange wandelingen, reizen en jeugdherinneringen. Daar probeer ik dan een bijzonder levensgevoel aan te geven.
Dit bericht werd geplaatst in gedichten, Poëzie en getagd met , , . Maak de permalink favoriet.

Plaats een reactie