Beken laten er gedachten stromen

ontdaan van wat de nieuwe tijd beweert

verdwenen boerderijen keren zo terug

en een vergraven kerkhof eert zijn doden

al wat er leefde wees naar de seizoenen

winterse somberheid voorjaarsontwaken

zomergraan of herfstvlucht per spoor

met de vogels naar het zuiden

op de markt van het dorp gingen wevers

hun dagen werden in laken voltooid

bij de klank van een waarachtig uur

een voorzang die hun ritmen overstemde

trage slagen treurend in meanderende tonen

die nog aan de tijd ontkwamen

Marinus