Een verlaten zonneboot vaart
stil op de duisternis aan.
Wat voorbijging volgt papieren wetten,
niet de loop van het water hier.
Tekens die schuil zullen gaan
zijn nog niet verloren voor het licht.
Uit de nevelen van de nacht
keren zij soms gelouterd terug.
Marinus te Velde
Over Marinus te Velde
Meestal laat ik mij inspireren door lange wandelingen, reizen en jeugdherinneringen. Daar probeer ik dan een bijzonder levensgevoel aan te geven.
Dit bericht werd geplaatst in
art,
gedichten,
Poëzie en getagged met
landmerk,
overdenking. Maak dit favoriet
permalink.
