Begraafplaats in de Peel

Op het bomeneiland rusten zij

de arts uit sombere venen met zijn dierbaren,

een troubadour bezong hun levend tuinpad

met hoge bomen  naar praktijk en atelier.

Samen in liefde luisteren naar de stilte,

zo wenkte de aarde hen uit het dorp,

nog spreekt een kind over zijn vader

in de uitbundigheid van de herfst

die  pompoenen naar de boomgaard bracht

waar vrienden van hen allen

soms een laat schip naar de zon tekenden.

Vissen keken met grote ogen

naar blinkende zeesterren

tot al het blad gevallen was.

Marinus