Paternosterlift* 1948

                                                   

In het oude gebouw

dat woorden alweegs reizen liet,

daalde men toch vooral

van de heren boven

naar het sombere archief

in het souterrain

waar men schreef en sprak

op naar het licht.

                                                                                 

Paternoster, men verwacht een beter dossier,

doorgang naar meer dan dagelijks brood

voor wie zijn stappen maken kan;

behoed de dromer voor een voetenvenster

dat zijn ogen jarenlang omranden zal,

voordat hij huiswaarts gezonden wordt.

                                                                         

Marinus

                                                                                                                  

*lift waarbij verschillende kooien voortdurend langs een kabel

zonder eind voortbewogen worden

Onbekend's avatar

About Marinus te Velde

Meestal laat ik mij inspireren door lange wandelingen, reizen en jeugdherinneringen. Daar probeer ik dan een bijzonder levensgevoel aan te geven.
Dit bericht werd geplaatst in gedichten, Poëzie en getagd met . Maak de permalink favoriet.

Plaats een reactie