Een huis van woorden

                                                               

De voordeur werd hersteld

ook schade aan de achterzijde van het huis

beneden in een stadsstraat van tweehoog,

lange huizenwanden reeksen ramen

anno 1900 gebouwd.

                                                                            

Licht geschonden door de oorlog

maar toch een nieuwe tijd

voor wie hier gingen wonen,

een huis dat zich verbonden toonde

met wie zij waren en nog zouden zijn.

                                                                       

Een lange donkere gang langs kamers

voor dag en nacht, in de winter gestookt

met een Etna die liefst brandde op antraciet

voorraadschuur achterin het schuttingtuintje

kolenfornuis in de keuken zuinig gebruikt

de uitbouwkamers lang leeg, een speelruimte

’s zomers te warm, ’s winters te koud.

                                                                                 

Dit leven verdween naar grillig verlangen,                                             

slopers hebben hun werk gedaan,

dat men verdragen leert in woorden

met schaduwen die niet voorbij mogen gaan

                                                                                

Marinus

                                                                                                                                                        

Lees ook: Het Haagse Bezuidenhout; Het Haagse Bos, zondagmorgen; Feestrit; Pax   intrantibus

Over Marinus te Velde

Meestal laat ik mij inspireren door lange wandelingen, reizen en jeugdherinneringen. Daar probeer ik dan een bijzonder levensgevoel aan te geven.
Dit bericht werd geplaatst in gedichten, Poëzie en getagged met , . Maak dit favoriet permalink.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s