Stil gaat R. langs pelgrimswegen

die het witte slot bereiken,

gedachten bij een groepsportret

van haast vergeten adel.

Zijn verre voorvader is afgebeeld

met allen die hem lieten dagen,

een oude vos die hoenders ving

wist zijn belagers aan te klagen.

R. verhaalt wie horen wil

hoe koning Nobel werd gemaakt

tot droeve richter van zijn hof,

heerser door begeerte aangeraakt,

een lichtzinnig geloof in de pelgrim,

geen adel om zichzelf te wraken.

Marinus,

april ‘90/april 2012